“Isa marahil sa sintomas ng postmodernidad ang paghahanap ng nawawalang dios; nawawala sapagkat namatay na daw siya, sabi ni Nietzsche, bagaman hindi matagpuan ang bangkay. Kaya naman ito ang pinagkaabalahan ko sa loob ng tatlong taon na winaksan lamang ng pagsapit ng pandemya: ang paghahanap ng transcendental (na kadalasan ay incidental) sa mga singit-singit at liblib na sulok ng habangbuhay na araw-araw. Itong zine ay binubuo ng mga naimbak na imahen ng dios, mga dios-diosan (kung saan nakapaloob dito ang Tatay at si Nancy ng Momoland), at mga -ismong matatagpuan lamang sa mga pambalot ng tinapa at pintuan ng CR, na kung tawagin ng hopeless romantic ay “sign.”